Ik ben Nick Hendriks, 41 jaar (jong), vader van 3 kids, gescheiden en ik woon in Maassluis. Als hobbys: hardlopen, fitness, wandelen, fietsen, muziek luisteren, film en serie fanaat, lezen en F1 liefhebber. Verder hou ik van humor, lachen en gezelligheid. De afgelopen juni voor het eerst meegedaan aan de Roparun met team 230 (irunforlife). Dit team is gestopt en sindsdien op zoek naar een nieuw team. Mijn beleving van mijn eerste Roparun: Door Willem Lans (een collega) gevraagd, die zich al jaren inzet voor deze Run, om geld op te halen voor de zorg voor mensen met kanker. Iedereen kent wel iemand in de familie, kenniskring of zelfs collega’s die hier mee te maken heeft gehad. Ikzelf ook. Zo ben ik mijn oom Marco verloren, hij werd 36 jaar oud… Toen ik gevraagd werd heb ik niet getwijfeld. De Roparun…ja, daar had ik wel van gehoord, maar hoe het precies in zijn werk ging dat wist ik niet. Na een spoedcursus Roparun voor beginners was het voor mij duidelijk. Dit wilde ik meemaken. Zo gezegd, zo gedaan. Nog geen 8 weken later (zo kort voor de start werd ik toegevoegd) stonden wij van Roparun team 230 aan de start in Twente. Vanaf dat moment zijn we drie dagen lang als team gaan knallen om de finish in Rotterdam te halen. Die drie dagen…voor mij…WOW! Wat een belevenis! Slaaptekort, pijn, tranen maar ook vreugde, lol, trots, bewondering en triomf. Dan nog de mensen langs parcours, complete vreemden die voor je juichen, je aanmoedigen, je verder “dragen”. Een en al vervoering en dat tot aan de finish in Rotterdam, ruim 550 km verder! Voor mij een belevenis om nooit meer te vergeten. Groetjes, Nick
Ik ben Nick Hendriks, 41 jaar (jong), vader van 3 kids, gescheiden en ik woon in Maassluis. Als hobbys: hardlopen, fitness, wandelen, fietsen, muziek luisteren, film en serie fanaat, lezen en F1 liefhebber. Verder hou ik van humor, lachen en gezelligheid. De afgelopen juni voor het eerst meegedaan aan de Roparun met team 230 (irunforlife). Dit team is gestopt en sindsdien op zoek naar een nieuw team. Mijn beleving van mijn eerste Roparun: Door Willem Lans (een collega) gevraagd, die zich al jaren inzet voor deze Run, om geld op te halen voor de zorg voor mensen met kanker. Iedereen kent wel iemand in de familie, kenniskring of zelfs collega’s die hier mee te maken heeft gehad. Ikzelf ook. Zo ben ik mijn oom Marco verloren, hij werd 36 jaar oud… Toen ik gevraagd werd heb ik niet getwijfeld. De Roparun…ja, daar had ik wel van gehoord, maar hoe het precies in zijn werk ging dat wist ik niet. Na een spoedcursus Roparun voor beginners was het voor mij duidelijk. Dit wilde ik meemaken. Zo gezegd, zo gedaan. Nog geen 8 weken later (zo kort voor de start werd ik toegevoegd) stonden wij van Roparun team 230 aan de start in Twente. Vanaf dat moment zijn we drie dagen lang als team gaan knallen om de finish in Rotterdam te halen. Die drie dagen…voor mij…WOW! Wat een belevenis! Slaaptekort, pijn, tranen maar ook vreugde, lol, trots, bewondering en triomf. Dan nog de mensen langs parcours, complete vreemden die voor je juichen, je aanmoedigen, je verder “dragen”. Een en al vervoering en dat tot aan de finish in Rotterdam, ruim 550 km verder! Voor mij een belevenis om nooit meer te vergeten. Groetjes, Nick