Ik ben Marjolein Vlasblom, 52 jaar, geboren en getogen in Hoek van Holland. Ik woon samen met Peter Barnouw en onze hond Jip in Rotterdam. Ik sport veel, vroeger was dit basketbal en tennis, de laatste jaren is het hardlopen. Hopelijk loop ik binnenkort mijn 1e marathon en dan gelijk maar de mooiste die bestaat, namelijk die van Rotterdam. In 2014 en 2015 heb ik meegedaan aan de Roparun. Twee keer was dit als chauffeur van ‘team Rotterdam’ van Parijs naar Rotterdam. Een onvergetelijke ervaring. De sfeer en adrenaline die er heerst tijdens de run is ongekend. Ik voel me vereerd dat ik in 2019 mijn steentje mag bijdragen in team 243 ‘Vrienden met vrienden’. Mijn doel is om met z’n allen een mooie prestatie neer te zetten, een weekend met veel lol en saamhorigheid, een steentje bij te kunnen dragen om geld in te zamelen voor mensen die getroffen zijn door de rot ziekte ‘kanker’, om uiteindelijk in Rotterdam met z’n allen hand in hand over de finish te lopen met de gedachte aan dierbaren die zijn getroffen door deze ziekte of aan hen die de strijd hebben verloren.
Ik ben Marjolein Vlasblom, 52 jaar, geboren en getogen in Hoek van Holland. Ik woon samen met Peter Barnouw en onze hond Jip in Rotterdam. Ik sport veel, vroeger was dit basketbal en tennis, de laatste jaren is het hardlopen. Hopelijk loop ik binnenkort mijn 1e marathon en dan gelijk maar de mooiste die bestaat, namelijk die van Rotterdam. In 2014 en 2015 heb ik meegedaan aan de Roparun. Twee keer was dit als chauffeur van ‘team Rotterdam’ van Parijs naar Rotterdam. Een onvergetelijke ervaring. De sfeer en adrenaline die er heerst tijdens de run is ongekend. Ik voel me vereerd dat ik in 2019 mijn steentje mag bijdragen in team 243 ‘Vrienden met vrienden’. Mijn doel is om met z’n allen een mooie prestatie neer te zetten, een weekend met veel lol en saamhorigheid, een steentje bij te kunnen dragen om geld in te zamelen voor mensen die getroffen zijn door de rot ziekte ‘kanker’, om uiteindelijk in Rotterdam met z’n allen hand in hand over de finish te lopen met de gedachte aan dierbaren die zijn getroffen door deze ziekte of aan hen die de strijd hebben verloren.